Floris van Bommel:
In 1996 nodigde mijn vader me uit om eens bij wat 'Van Bommel' collectiebesprekingen aanwezig te zijn. Ik studeerde op dat moment aan het TMO (hogeschool voor modemanagement) en het bijwonen van wat collectiebesprekingen zou een goede ervaring zijn. Een vaak terugkerend onderwerp tijdens die besprekingen was dat het erg moeilijk was om onder het label 'Van Bommel' modieuze schoenen te verkopen. 'Van Bommel' stond vooral bekend als producent van klassieke kwaliteitsschoenen. Pogingen uit het verleden om modieuze schoenen te verkopen stuitte meestal op onbegrip bij onze dealers. "Van Bommel is sterk in het klassieke segment, jonge modieuze schoenen kopen we wel bij bedrijven die specifiek daar in gespecialiseerd zijn" was de redenering. Een logische gedachtegang natuurlijk, het sloot alleen niet aan bij onze plannen voor de toekomst.
Tijdens één van die collectiebesprekingen werden weer 3 mooie modieuze schoenen op tafel gezet. De schoenen weken qua styling duidelijk af van de gangbare Van Bommel collectie. Meteen ontstond weer de discussie hoe we dit verkocht konden krijgen met het klassieke 'Van Bommel' imago. Mijn vader die in zijn carrière al het nodige staal met blote handen verbogen had kwam met een idee. Hij stelde voor om die 3 schoenen rigoureus als aparte collectie te presenteren, nieuwe naam, nieuw logo, nieuwe doos, maar vooral wel de link met Van Bommel behouden. Hij keek naar het einde van de tafel waar ik poppetjes zat te tekenen in mijn aantekeningen blok (ik was in die periode erg goed in het tekenen van Snorkels). 'Floris van Bommel' dat klonk lang niet slecht, en qua verhaal leek het ook behoorlijk te kloppen. Ik zat daar natuurlijk niet voor niks, het toekomstbeeld van creatief brein achter de collecties zag ik wel zitten en mijn vader blijkbaar ook. Het merk 'Floris van Bommel' was geboren.
Met de nieuwe naam moest er natuurlijk ook een nieuw logo komen. Tijdens een weekend waarin ik bij m'n ouders thuis aan het bijkomen was van het drukke doordeweekse studentenbestaan drukte mijn vader me een wit vel papier onder m'n neus. Of ik even m'n naam een paar keer op wilde schrijven. Het liefst zo mooi mogelijk. Ik kan me herinneren dat ik chagrijnig was en met veel tegenzin aan de keukentafel 2 a4-tjes vol heb gekalkt met m'n naam. De strakste krabbel hebben we er tussen uit gepikt en sindsdien gebruikt als 'Floris van Bommel' logo.
